بعد از بیت کوین، اتریوم بیشترین سهم از بازار رمز ارزها رو داره. هم با بیت کوین و هم با اتریوم میشه تراکنشهای مالی داشت و کالا و خدمات خرید. تفاوت اینجاست که بیت کوین به همینجا محدود میشه و در واقع حکم طلای دیجیتال رو داره ولی اتریوم اومده با استفاده از قابلیتهای بیشتر تکنولوژی بلاک چین بجز یه رمزارز تبدیل به یه پلتفرم نرم افزاری شده تا از خدمات مالی و NFTها گرفته تا بازیها بر بستر بلاکچین پیاده سازی بشن.
برنامه نویسا میتونن روی اتریوم اپلیکیشنهای مختلف و قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) بنویسن. قراردادهای هوشمند نیازی به یک طرف سوم (مثلا یه نهاد حقوقی) برای نظارت ندارن. موارد مورد توافق به صورت کد نوشته و برای همینم قرارداد به صورت خودکار اجرا میشه.
فرق مهم اپهایی که بر بستر اتریوم نوشته میشه با اپای موبایل مثل اینستاگرام و توییتر تو غیرمتمرکز بودنشونه. یعنی یه سازمان مشخصی پشت اینستاگرام و توییتره که اینا رو کنترل میکنه ولی تو اپهای غیرمتمرکز (DApps) چنین چیزی وجود نداره.
مثلا Compound اپیه که با همین قراردادای هوشمند بلاکچین اتریوم کار میکنه و کاربراش میتونن به هم وام بدن یا وام بگیرن.
در حال حاضر مشکل اصلی اتریوم کارمزد بالای تراکنشا و کندی تاییدشونه که به زودی با اومدن اتریوم ۲ این مشکل قراره حل بشه.