تحقیقات میگه تجربهی دورکاری برای ۴۲ درصد افراد استرسزا بوده. برای کاهش آشفتگی موقع دورکاری بهتره: ساعت کاریمون رو مشخص کنیم چون یه کار تا جایی که میشه خودش رو کش میده و اینجوری مرز بین کار و زندگی مشخص نمیشه و همیشه باید استندبای تماس همکارها بمونیم و باعث میشه تن و ذهنمون خسته بمونه. تلفنهای کاری و تلفنهای شخصیمون رو از هم جدا کنیم، تا با هر بار زنگ خوردن گوشی، استرس نگیریم. بخشی از زمانی که تو راه شرکت از دست میرفت رو یه فعالیت غیر کاری قابل سنجش بکنیم. مثلا ده صفحه کتاب بخونیم، یا نیم ساعت ورزش کنیم. یه فرق مهمی که جلسههای آنلاین با جلسههای حضوری داره، اینه که ما خودمون رو هم تو جلسه میبینیم. اگه بخوایم به قیافه خودمون و جای دوربین و صاف و کج بودن موهامون گیر بدیم، اعتماد به نفسمون میاد پایین. بقیه قبلا ما رو همینجوری که هستیم دیدن و قبول کردن، نگران نباشیم. کسایی که کاراشون هیچ وقت چک نمیشه یا برای هر کار کوچیکی باید تائید بگیرن، تو دورکاری بیشتر حس میکنن وقتشون تلف میشه، بهتره مدیرا هر روز یه زمان خاصی در دسترس باشن واسه چک کردن و بازخورد دادن.