طبق اصول نوروساینس، مغز ما بیشتر دنبال دریافت پاداش و لذته و اون محرکهایی براش جذابن و تبدیل به عادت میشن که باعث بشن، پیک عصبی لذت یا همون دوپامین بیشتر تو مغز آزاد بشه.
برای همین بچه رو نمیشه به زور کتابخون کرد، اگه میخوایم وقتی اسم کتاب خوندن میاد بچه ذوق زده بشه باید اون رو به دو بخش لذت و آموزش تقسیم کرد و برای بچههای پیش از دبستان هشتاد درصد زمانهایی که براش کتاب میخونیم رو بذاریم برای لذت، بیست درصد رو بذاریم برای آموزش.
موقعی که قراره برای بچهها کتاب بخونیم که فقط لذت ببره، باید به زبان بدنش خیلی دقت کنیم و اگه دیدیم بیتوجهه یا بیحوصله است ممکنه یا محتوای کتاب مناسب سنش نیست، یا موضوع رو دوست نداره، یا لحن ما برای کتاب خوندن درست نیست. اگه دو حالت اول بود، کتاب رو باید عوض کنیم، اگه حالت سوم بود باید هیجان صدامون رو بیشتر کنیم و جوری نشون بدیم که ماهم داریم از قصه لذت میبریم.
دقت کنیم، تو زمان کتاب خونی برای لذت، آموزش کلاً ممنوعه و به هیچ وجه هم نباید از محتوای قصه و کتاب از بچه سوال بپرسیم، یا بخوایم نتیجه گیری کنه.