in1min logo
عروسک خرس قهوه‌ای روی تخت بیمارستان

موقع برخورد با کودکان مبتلا به سرطان و خانواده‌هاشون چیکار کنیم؟

آداب معاشرت
|
۲۵ مهر ۱۴۰۰

تو مواجهه با والدین کودک مبتلا به سرطان، ممکنه یه چیزایی رو از روی کنجکاوی یا حتی دلسوزی بگیم که هم پدر و مادر و هم بچه رو خیلی آزار بده مثلا:

  • چی شد مریض شد؟
  • خوب می‌شه؟
  • درمانش چقدر طول می‌کشه؟
  • آخِی! حتما خیلی درد داره!
  • ارثیه؟ خواهر برادراش هم می‌گیرن؟
  • دکترش خوبه؟ نگفته چند درصد احتمال داره زنده بمونه؟ چرا نمی‌برینش خارج؟!
  • داروهاش پیدا می‌شه؟
  • بیمه چیزی بهتون می‌ده؟
  • حالا چرا موهاش می‌ریزه؟ چقدر ناز بود قبلا! کی دوباره در میاره؟
  • خدا برا هیچ پدر مادری نیاره! چه جوری تحمل می‌کنی؟! من که طاقت ندارم!

در ضمن حواس‌مون باشه به بچه نگیم سرطانی، سرطان صفت نیست، یه بیماریه و مثل هر بیماری دیگه‌ای ممکنه برای همه پیش بیاد.

جنسیت بعضی از بچه‌ها بخاطر ریزش مو قابل تشخیص نیست، جای پسرم دخترم بگیم عزیزم.

درمان سرطان باید زير نظر مستقيم متخصص باشه بهشون توصيه‌هاي پزشكي و تغذيه نكنيم.

والدین و کودکان مبتلا به سرطان احتیاج به ترحم ندارن، بهشون زل نزنیم! باید همدلی کردن رو بلد باشیم و بدونيم سرطان غیر از درد هزینه هم داره! در نهایت یادمون نره، سرطان پایان كودكى نیست.

موسسه خیریه محک

به اشتراک بگذارید

همراه ما بمونید

اگه دوست دارید فهرست مقاله‌ها و ویدیو‌های جدید این‌وان‌مین رو توی ایمیلتون داشته باشید، اینجا برای ما آدرسش رو بنویسید